Bir köpeğe, bir kapıdan bir lokma ekmek verilse, köpek o kapıya bağlanır. Hizmetkârı olur. Eziyet edilse bile, o kapının bekçisi olur. O kapıya yerleşir, bir başka kapıya gitmeyi nankörlük bilir.
Bir mahalleye başka bir yerden bir köpek gelse, oranın köpekleri bir araya toplanır. Havlayarak o köpeği edebe davet ederler.
''Önce ekmek yediğin kapıya dön. Yediğin nimetlerin hakkı, gönlünü oraya bağlamandır. Vakit geçirmeden eski yerine git. Oranın hakkını ver'' derler.
Havlayarak anlatamazlarsa, ısırarak anlatırlar.
***
Ey sana verilen mânevî yemekleri unutan sûfî! Gönül sahiplerinin kapısında kaç kere tövbe ettin? Gözlerin açıldı.
Gönül ehlinin kapısından aldığın mânevî feyizle, kendinden geçer, cezbeye düşerdin. Mestane dolaşırdın.
Hatırlamıyor musun?
Bırak nefsinin çanağını yalamayı da ruhun için tövbede sabit kadem ol.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder