Çalışma süresinden sayılan haller İş Kanunu’nda açıkça
sayılmıştır. Buna göre aşağıdaki süreler işçinin günlük çalışma sürelerinden
sayılır:
a)
Madenlerde,
taşocaklarında yahut her ne şekilde olursa olsun yeraltında veya su altında
çalışılacak işlerde işçilerin kuyulara, dehlizlere veya asıl çalışma yerlerine
inmeleri veya girmeleri ve bu yerlerden çıkmaları için gereken süreler.
b)
İşçilerin işveren
tarafından işyerlerinden başka bir yerde çalıştırılmak üzere gönderilmeleri
halinde yolda geçen süreler.
c)
İşçinin işinde ve
her an iş görmeye hazır bir halde bulunmakla beraber çalıştırılmaksızın ve
çıkacak işi bekleyerek boş geçirdiği süreler.
d)
İşçinin işveren
tarafından başka bir yere gönderilmesi veya işveren evinde veya bürosunda yahut
işverenle ilgili herhangi bir yerde meşgul edilmesi suretiyle asıl işini
yapmaksızın geçirdiği süreler.
e)
Çocuk emziren
kadın işçilerin çocuklarına süt vermeleri için belirtilecek süreler.
f)
Demiryolları,
karayolları ve köprülerin yapılması, korunması ya da onarım ve tadili gibi,
işçilerin yerleşim yerlerinden uzak bir mesafede bulunan işyerlerine hep
birlikte getirilip götürülmeleri gereken her türlü işlerde bunların toplu ve
düzenli bir şekilde götürülüp getirilmeleri esnasında geçen süreler.
İşin niteliğinden doğmayıp da işveren tarafından sırf
sosyal yardım amacıyla işyerine götürülüp getirilme esnasında araçlarda geçen
süre çalışma süresinden sayılmaz. (İş K. 66)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder